Gerard Holster

Ik wil wel wat bereiken. Dat zit nu eenmaal in mijn bloed.

Gerard Holster is een drukbezet man. Terwijl het avondeten staat te pruttelen, vertelt hij tussendoor over zijn werk als ambassadeur van de SHOW in Nunspeet. Dat doet hij sinds mei 2023, naast zijn werk als vertegenwoordiger. ”Ik twijfelde wel een beetje. Maar als iedereen zegt: ‘Dat is mijn ding niet’, dan gebeurt er niets.”

Gerard is geboren en getogen in Dordrecht. Door zijn vrouw is hij zo’n dertig jaar geleden naar Nunspeet verhuisd. Eerst woonden zij in een vakantiehuisje en nog even in een dure vrije sectorwoning. Maar binnen een paar jaar kregen zij een sociale huurwoning. “Dat ging toen wel snel. Tegenwoordig is het huilen met de pet op, zoals mijn vader altijd zei. Gelukkig wordt er de komende jaren veel gebouwd. Dat staat ook in de prestatieafspraken.”

Inmiddels is hij wel ingeburgerd op de Veluwe. “Plat proaten doe ik nog niet, hoor. Al glipt er weleens ongemerkt een woordje tussendoor. Maar inmiddels zou ik niet meer terug willen naar Dordrecht. In de zomermaanden ben ik graag met mijn fiets in de bossen. Dat vind ik prachtig, met al die opduikende herten en zwijnen. En aan het Veluwemeer is het ook mooi.

Waarom werd je vrijwilliger bij de SHOW?

“Ik las in de huurderskrant van Omnia dat ze ambassadeurs nodig hadden. Ik wilde graag mijn vrije tijd nuttig besteden en iets voor de medemens doen. Ik vind het belangrijk dat de belangen van de huurders goed vertegenwoordigd worden. Ik twijfelde wel een beetje. Maar als iedereen zegt: ‘Dat is mijn ding niet’, dan gebeurt er niets.”

Is het goed te combineren met je baan?

“Als het goed is, mag ik over drieënhalf jaar met pensioen. Dan wordt het wellicht wat makkelijker. Nu is het wel lastig. Ik heb natuurlijk best een drukke job. In het begin moet je allemaal dingen leren over woonbeleid en alle regels.”

“De tijd die ik er thuis in stop, vind ik niet zo’n ramp. Dat vul ik zelf een beetje in. En we zitten hier ook soms onderling voor Nunspeet wat te bespreken. Dat gaat allemaal vrij relaxed, hoor. Dan drink je samen een biertje. Dat zijn niet de officiële dingen. Maar de vergaderingen zijn wat lastiger. Dat is al wat haastig eten en wegwezen. En dan kom je na elf uur terug. Dat zijn best wel zware avonden. Aan de andere kant is het ook gewoon gezellig met elkaar.”

Was het anders dan je verwacht had? 

“Ik kom uit het bedrijfsleven. Ik had totaal geen ervaring met ambtelijke zaken. Maar het is ook leuk om vanuit een hele andere hoek en met een andere bril op aan het werk te zijn. Na een proefperiode van drie maanden had ik wel zoiets van: Ja, ik ga door.”

Heeft het werk voor de SHOW zin?

“Kijk, ik wil wel wat bereiken. Dat zit nu eenmaal in mijn bloed. Van eindeloos discussiëren hou ik in principe niet. Wij zijn nu bijvoorbeeld bezig om die huurverhoging naar beneden te krijgen. Het lijkt erop dat de woningcorporaties nu wel erg vasthouden aan de maximale huurverhoging. Misschien is dat onderling wel afgesproken. Dan zal niemand wat bereiken, ben ik bang. Dat lukt geen enkele huurdersorganisatie. Dat is wel frustrerend.”

“Maar het is in het verleden vaker gelukt. Meestal bleef de huurverhoging door de SHOW onder het landelijk gemiddelde. Dan denk je toch: Mede door onze inzet is er wat bereikt. Ook al is het een klein beetje, dan heb je het toch niet voor niks gedaan.”

Zou je mensen aanraden om bestuurslid te worden?

“Over het algemeen is de SHOW een hele enthousiaste en gemotiveerde club. We doen allemaal ons stinkende best en we hebben het gezellig met elkaar. De een is wat stiller en de ander wat meer aanwezig. Als team vullen wij elkaar leuk aan. En het is nuttig voor de huurders, want daar doe je het voor.”

“Wij hebben echt nieuwe bestuursleden nodig. Een aantal oudgedienden is al gestopt. Het is belangrijk dat huurders goed vertegenwoordigd worden. Ik hoop dat mensen na dit verhaal gaan nadenken of het iets voor hen is.”